“ปล่อยวาง” เป็นคำที่ผู้คนมักจะเข้าใจผิด เพราะคิดว่าหมายถึง “ปล่อยปละละเลย” คือไม่ทำกิจหรือหน้าที่ที่ควรทำ แต่ที่จริงแล้ว “ปล่อยวาง” เป็นเรื่องการวางใจหรือการทำจิต ซึ่งสามารถทำควบคู่ไปกับการทำกิจต่าง ๆ และถ้าจะให้ดี ควรทำควบคู่ไปด้วยกัน เช่น ขณะที่ทำงานใดอยู่ ใจก็ปล่อยวางงานอื่นก่อน แม้กระทั่งผลที่ต้องการบรรลุ ทั้งนี้เพื่อใจจะได้มีสมาธิกับงานนั้นอย่างเต็มที่ และช่วยให้ใจไม่เครียดหรือวิตกกังวลกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง

นอกจากการทำงานแล้ว การทำดี จะให้ผลดี ก็ต่อเมื่อทำด้วยใจที่ปล่อยวางด้วย หาไม่แล้ว จะทำด้วยความทุกข์ หรือมีความทุกข์ตามมาเมื่อไม่เกิดผลที่คาดหวัง รวมทั้งทำแล้วไม่มีคนเห็นหรือชื่นชม ซึ่งในที่สุดผู้ทำนั้นเองย่อมเกิดความท้อแท้ เลิกทำความดีกลางคัน

ในยามทุกข์ก็เช่นกัน แม้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราควรทำเพื่อบรรเทาทุกข์ แต่สิ่งที่ไม่ควรมองข้ามก็คือการรู้จักปล่อยวาง โดยเฉพาะการปล่อยวางอารมณ์ที่เป็นอกุศล รวมทั้งความยึดติดถือมั่นหลายอย่างที่ซ้ำเติมให้เป็นทุกข์ยิ่งขึ้น

หนังสือเล่มนี้มีที่มาจากคำบรรยายของข้าพเจ้าในสองวาระสองโอกาส คุณอัจฉรา กลิ่นสุวรรณ์ ประธานชมรมกัลยาณธรรมเห็นว่ามีประโยชน์ ควรเผยแพร่ให้กว้างขวาง นอกจากเพื่อเป็นธรรมทานแล้ว ยังเป็นการแสดงมุทิตาจิตในวาระที่ข้าพเจ้าอุปสมบทครบ ๓๙ ปี ข้าพเจ้าขออนุโมทนาและขอบคุณในกุศลจิตดังกล่าวของคุณหมอและคณะ หวังว่าหนังสือเล่มนี้จะช่วยให้ผู้อ่านมีฉันทะในการทำความดี แม้ประสบอนิฏฐารมณ์เพียงใด ก็ไม่ท้อแท้ เข้าถึงความสุขจากการทำดี ขณะเดียวในยามป่วยไข้ ใจก็ไม่ทุกข์ รักษาใจให้เป็นปกติได้