คำนิยม

ความรักของพ่อแม่เป็นสิ่งประเสริฐที่สุดอย่างหนึ่งของชีวิต   แต่มีคนจำนวนไม่น้อยขาดโอกาสที่จะได้รับสิ่งนี้เพราะเป็นกำพร้าตั้งแต่เล็ก   ผู้ที่ได้สัมผัสกับความรักของพ่อแม่จนเติบใหญ่จึงนับว่ามีโชคอย่างยิ่ง

ความรักของพ่อแม่ไม่เพียงช่วยให้เรามีชีวิตรอดเท่านั้น หากยังมีคุณค่าต่อจิตใจของเราเป็นอย่างยิ่ง  เพียงแค่ระลึกนึกถึงความรักและความเสียสละของท่าน  ความรู้สึกดีก็บังเกิดขึ้นในใจ  ยิ่งกว่านั้น ความดีงามในใจของเรายังได้รับการปลุกเร้า  ทำให้เราอยากทำความดี  ผู้ที่นึกถึงความดีงามของพ่อแม่อยู่เนือง ๆ ย่อมยากที่จะทำความชั่วได้

อย่างไรก็ตามพ่อแม่นั้นเป็นปุถุชน  บางครั้งย่อมพลั้งเผลอและผิดพลาด  สร้างความผิดหวังให้แก่ลูก แต่ความพลาดพลั้งเหล่านั้นมิอาจลบล้างบุญคุณอันใหญ่หลวงของพ่อแม่ที่มีต่อลูก  รวมทั้งมิอาจเป็นข้ออ้างที่ลูกจะปฏิเสธสิ่งดี ๆ ที่พึงมีให้ท่าน   แม้ท่านจะบกพร่องในหน้าที่ของตนบ้าง ก็มิได้หมายความว่าการละเลยหน้าที่ของลูกเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

คนจำนวนไม่น้อยรู้คุณของพ่อแม่ก็จริง  แต่กลับละเลยโอกาสที่จะตอบแทนคุณท่าน  เพราะเพลิดเพลินในความสุขส่วนตน หาไม่ก็หมกมุ่นกับงาน  หลายคนให้เหตุผลว่า “ไม่มีเวลา”  ดังนั้นแม้รู้ดีว่าควรตอบแทนบุญคุณของท่าน หรืออย่างน้อยก็ให้เวลาแก่ท่านบ้าง  แต่ก็ผัดผ่อนออกไปเรื่อย ๆ   จนท่านจากไปในที่สุด  ถึงตอนนั้นจึงค่อยตระหนักว่าโอกาสทองได้หลุดลอยไปแล้ว ไม่สามารถตอบแทนคุณได้อีกต่อไป  จึงได้แต่โศกเศร้าคร่ำครวญ  ที่เกิดความรู้สึกผิดติดค้างใจไปตลอดชีวิตก็มีไม่ใช่น้อย

อย่ารอให้ท่านจากไปแล้วจึงค่อยเห็นคุณค่าของพ่อแม่  หรือเกิดสำนึกได้ว่าลูกประมาทพลาดพลั้งไปแล้ว  ควรทำความดีกับท่าน ตอบแทนคุณของท่านเสียแต่วันนี้   อย่าให้คำว่า “เดี๋ยว” มาบดบังคำว่า “เดี๋ยวนี้”   จะดีกว่าไหมหากเราปฏิบัติต่อท่านเสมือนว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ท่านจะอยู่กับเรา  ใครที่ทำเช่นนี้ได้ย่อมยากที่จะมีความเศร้าโศกหรือรู้สึกผิดติดค้างใจเมื่อท่านจากไปชั่วนิจนิรันดร์

ขออนุโมทนาพระอธิป อธิปัญโญ ที่นำเรื่องราวดี ๆ อันน่าประทับใจของพ่อแม่มาถ่ายทอดในหนังสือเล่มนี้อย่างงดงาม เป็นการย้ำเตือนถึงคุณค่าของท่าน ไม่ให้เลือนไปจากจิตใจของผู้คนในยุคที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบและถูกกระตุ้นเร้าไม่หยุดหย่อนจนอาจละเลยหรือหลงลืมสิ่งประเสริฐสุดของชีวิตไป

พระไพศาล วิสาโล
๑๗ มีนาคม ๒๕๖๐