หลวงพ่อยังไม่ตาย พระครูบรรพต สุวรรณกิจ หลวงพ่อคำเขียน สุวรรณโณ หลวงพ่ออ้วนของชาวบ้าน ปี พ.ศ. ๒๕๒๖ จุดเริ่มได้รับโอกาสดีๆ เจอกับบุคคลที่สมควรรู้จัก ชีวิตเกิดการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี ความทุกข์ใจลดลงเห็นทางของการดำเนินชีวิตที่เหลือต่อไปชัดเจนขึ้น หลวงพ่อท่านชี้ให้เรามีความ "รู้สึกตัว" ให้ออกจากความคิดโดยเฉพาะ ความคิดที่เราไม่ได้ตั้งใจให้เห็นแล้วไม่เข้าไปเป็นกับอะไรๆ ความนิ่งสงบ เย็น เป็นปกติที่ท่านแสดงออกทางกาย วาจา ใจ ของท่านเป็นผลที่เกิดมาจากการฝึกกัมมัฎฐาน แบบแนวเคลื่อนไหว จากหลวงปู่เทียน จิตตสุโภ จนเกิดประโยชน์ใหญ่หลวงกระทบไปยังสรรพชีวิตและธรรมชาติโดยรอบ ปี พ.ศ. ๒๕๔๗ เริ่มต้องแยกกัน ท่านป่วยเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองในลำคอ งานเผยแผ่กัมมัฎฐานก็กำลังเป็นที่ต้องการของศรัทธาญาติโยม ท่านต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลจุฬาฯ ลูกศิษย์ต่างๆ ก็พากันไปสอนปฏิบัติธรรมตามกิจนิมนต์ทั้งในประเทศและต่างประเทศ ปีพ.ศ. ๒๕๕๗ มะเร็งต่อมน้ำเหลืองในลำคอกลับมาอีกครั้ง อาการธาตุขันธ์เสื่อมทรุดโทรมลงในขณะที่กัลยาณมิตร แพทย์ พยาบาล รอบตัวเข้าช่วยเหลือด้วยความห่วงใย แต่จิตใจหลวงพ่อที่ฝึกมาดีกลับ "เข้มแข็ง" กลับให้กำลังใจเมตตาต่อผู้คนรอบข้าง และสรรพชีวิต เอื้อประโยชน์อย่างไม่ประมาณเกือบจนวาระสุดท้าย คำพูดเทศน์ครั้งสุดท้าย ที่ศาลาหอไตร ก่อนไปโรงพยาบาลจุฬาฯ ท่านได้พูดไว้ว่า "ดูกายเคลื่อนไหว เห็นใจมันคิด ดูกายเห็นจิต ดูคิดเห็นธรรม ดูกรรมเห็นพระนิพพาน ดูอาการเห็นปรมัตถ์" คำเขียนของหลวงพ่อครั้งสุดท้ายที่เขียนลงกระดาษ "พวกเรา ขอให้หลวงพ่อ ตาย" หลวงพ่อยังไม่ตายอยู่ในใจผู้ปฏิบัติธรรมเสมอ โดยความเคารพรักสุดๆ |
รวบรวมงานเขียนและบทความของพระไพศาล
วิสาโล www.visalo.org korobiznet
เอื้อเฟื้อพื้นที่
|