เปลี่ยนหลงเป็นรู้ สำหรับแม่ชี หลวงพ่อคือสิ่งศักดิ์สิทธิที่ยกไว้เหนือเศียรเกล้า แต่ในทางปฏิบัติ หลวงพ่อเป็นเสมือนพ่อ เหมือนครูที่ยิ่งใหญ่ เหมือนกัลยาณมิตร ที่เราแตะต้องได้ ใกล้ชิดได้ อย่างไม่เก้อเขิน ตลอดเกือบ ๓๐ ปี เราได้รับแต่ความอบอุ่น และความเมตตากรุณาจากหลวงพ่ออย่างล้นเหลือ ไม่เป็นอื่น แม้อยู่ไกลก็เหมือนอยู่ใกล้ สมัยที่เริ่มปฏิบัติธรรมใหม่ๆ ในปี ๒๕๒๘ หลวงพ่อยังคงมีเวลาดูแลตรวจสอบ และเคี่ยวเข็ญให้ลูกศิษย์ปฏิบัติธรรม หลวงพ่อมักจะเดินเข้าไปสอบอารมณ์นักปฏิบัติด้วยตัวเอง โดยมีพระเณรตามมา ๑ รูป ซึ่งเป็นการแก้อารมณ์ปฏิบัติ และเป็นการให้กำลังใจแก่ผู้ปฏิบัติด้วย ครั้งหนึ่งการปฏิบัติของเราได้อารมณ์จิตเป็นสมาธิ มีปีติ ก็นึกว่าได้พบธรรมที่สำคัญ จิตใจพองโต วันนั้นพอหลวงพ่อเข้าไปเยี่ยม เราก็รายงานผลการปฏิบัติอย่างภาคภูมิใจ หลวงพ่อฟังอย่างตั้งใจ วางสีหน้าเฉยๆ แล้วก็พูดว่า “อืม ก็ปฏิบัติต่อไป” ไม่มีคำชม ไม่มีคำยืนยันว่าใช่ ใจที่พองยุบยวบลงทันใด ได้สติว่า อ้อ... สิ่งที่เราประสบนั้นแสนจะธรรมดา ทางที่ถูกคือ กลับมา “รู้สึกตัว” หลังจากนั้นเราจึงเรียนรู้ว่า การอยู่กับปัจจุบัน “รู้สึกตัว” นั้น คลี่คลายปัญหาทุกอย่างของการปฏิบัติ...
|
รวบรวมงานเขียนและบทความของพระไพศาล
วิสาโล www.visalo.org korobiznet
เอื้อเฟื้อพื้นที่
|