ในมุมมองของเด็กหญิง
ใจแจ่ม วรรณพัฒน์

ในมุมมองของเด็กหญิง “หลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ” เป็นพระผู้ใหญ่ที่อยู่ไกลตัว ได้ยินมาว่าเป็นศิษย์ของหลวงปู่เทียนก็ยกท่านเอาไว้บนหิ้ง กราบไหว้แต่ไม่รู้สึกสนิท จนเมื่อเด็กหญิงเติบโต เธอก็รู้จัก “หลวงพ่อ” มากขึ้น  แม้จะยังไม่ “สนิท” นัก แต่ก็เข้าใจมากขึ้นว่าทำไมต้องกราบไหว้ท่าน  ทำไมทุกคนถึงอยากจะถ่ายรูปกับท่าน และไม่ว่าเมื่อไร หรือที่ไหนที่ท่านออกมาเทศน์ ออกมาเดิน ออกมาพูดคุย  สถานที่แห่งนั้นดูจะมีแสงแห่งความเมตตา เรื่อเรืองอยู่ทุกคราวไป

แม้จะไม่สนิท แม้จะไม่เคยสนทนากับท่านเป็นการส่วนตัว  แต่ก็ซึมซับคำสอนของหลวงพ่ออย่างไม่รู้ตัว  และจะขอสารภาพว่าหลับเกือบทุกครั้งที่หลวงพ่อเทศน์ค่ะ