คำปรารภ

ก้อนหินไม่ว่าใหญ่โตเพียงใด หากเราไม่แบกมัน ก็ไม่รู้สึกหนักเลยแม้แต่น้อย   ตรงกันข้ามหมอนนิ่ม ๆ เพียงหนึ่งใบ  หากถือมันไว้นาน ๆ ต่อเนื่องเป็นวัน  ก็ย่อมรู้สึกหนักและเหนื่อยล้าในที่สุด    ปัญหาจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า เราเห็นหรือเจออะไร แต่อยู่ที่ว่าเราแบกมันไว้หรือไม่  ฉันใดก็ฉันนั้น  ความทุกข์ของคนเราไม่ได้เป็นเพราะมีสิ่งแย่ ๆ เกิดขึ้นกับเรา แต่เป็นเพราะใจเราแบกหรือยึดมันไว้ต่างหาก  ถ้าเราปล่อยมันลงไปจากใจ ก็จะพบกับความเบาสบาย  ยิ่งรู้จักมองหรือใคร่ครวญ ก็จะได้ประโยชน์จากมัน  แทนที่จะขาดทุน กลับได้กำไร

มีธรรมหลายอย่างที่ช่วยให้เราปล่อยวางของหนัก หนามแหลม หรือ ถ่านแดง ที่สร้างความทุกข์แก่จิตใจของเรา  เช่น สติ  สัมปชัญญะ  เมตตา จาคะ และปัญญา เป็นต้น  การบ่มเพาะธรรมะดังกล่าวไว้ในใจ จะช่วยให้จิตของเราปลอดโปร่ง ผ่องใส เบาสบาย  สามารถดำเนินชีวิตและทำกิจการงานต่าง ๆ ได้อย่างผาสุกและประสบผลดี  เป็นประโยชน์เกื้อกูลทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น

บทความทั้งหมดของข้าพเจ้าในหนังสือเล่มนี้ เคยตีพิมพ์ในที่อื่นก่อนแล้ว  คุณเทวัญกานต์ มุ่งปั่นกลาง เห็นว่ามีประโยชน์ น่าเผยแพร่ให้กว้างขวาง จึงขออนุญาตนำมารวมพิมพ์ในหนังสือเล่มนี้  ข้าพเจ้ายินดีอนุญาต และหวังว่าผู้อ่านจะได้ข้อคิดที่เป็นประโยชน์ในการดำเนินชีวิตตามสมควร

พระไพศาล วิสาโล
วันมหาปวารณา
๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๖