ทั้งสองทางล้วนไม่ดีทั้งนั้น เป็นโทษแก่ตนเองและแก่พ่อแม่ ทางที่ดีคือคุณควรรักษาใจไม่ให้เป็นทุกข์ ด้วยการมีสติรู้ทันความขุ่นเคืองใจที่เกิดขึ้น รวมทั้งเข้าใจถึงเหตุผลที่ท่านทำเช่นนั้น ขณะเดียวกันก็ไม่ควรอยู่นิ่งเฉย หากควรหาโอกาสพูดคุยกับท่านด้วยเหตุผล เพื่อชี้แจงให้ท่านเข้าใจตัวคุณ เพราะท่านอาจเข้าใจผิดหรือกังวลเกินเหตุ การที่ท่านทำเช่นนั้นกับคุณอาจเกิดจากความรักและความห่วงใยในตัวคุณ ดังนั้นคุณจึงควรบอกท่านว่าคุณเข้าใจดีในความปรารถนาดีของท่าน และขอบคุณในความรักความห่วงใยของท่าน แต่พร้อมกันนั้นคุณควรบอกท่านด้วยว่าคุณรู้สึกอย่างไรที่ท่านพูดไม่ดีกับคุณ และอยากให้ท่านพูดด้วยเหตุผลเพราะคุณพร้อมจะรับฟังคำแนะนำตักเตือนของท่านที่เปี่ยมด้วยความปรารถนาดี

มีเพื่อนของอาตมาคนหนึ่ง ซึ่งมีความรู้สึกแย่ต่อพ่อ แต่เมื่อใดทบทวนชีวิตที่ผ่านมา ก็เห็นว่าท่านมีความดีหลายอย่าง รวมทั้งเข้าใจว่าทำไมท่านจึงเป็นคนอารมณ์ร้อน ชอบด่าว่าลูก ดังนั้นเมื่อถึงวันเกิดของท่าน เธอจึงเขียนจดหมายเล่าถึงความรู้สึกดี ๆ ในวัยเด็กที่มีต่อท่าน ชื่นชมความดีของท่าน จากนั้นก็พูดถึงอารมณ์ร้อนของท่านว่า “บางทีคนเราก็ควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองไม่ได้ และป๊าก็คงเสียใจเสมอที่บางทีก็ทำผิดพลาดไป เพราะป๊ามีอากงอาม่าที่ดุและอารมณ์ร้อนมาก มันจึงไม่แปลกที่ป๊าก็อาจจะร้อนแบบนั้นในบางครั้ง แต่วันนี้ลูกได้มานั่งนึกถึงวันดี ๆ มากมายที่อยู่กับป๊า ลูกเริ่มยอมรับและหยุดมองวันแย่ ๆ เหล่านั้นได้ อยากบอกว่ารักป๊า และอยากให้ป๋ามีสุขภาพที่ดี มีความสุขนับจากวันนี้ไป” เธอเล่าว่าเมื่อพ่อได้อ่านจดหมาย ก็น้ำตาไหล และนับแต่นั้นความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพ่อก็ดีขึ้นมา หลังจากเย็นชาและกระด้างต่อกันมานาน

คุณอาจลองเอาวิธีนี้ไปใช้บ้างก็ได้ โดยเลือกโอกาสที่เหมาะ แต่จะทำเช่นนั้นได้ต้องอาศัยสติและ ความกล้าไม่น้อย แต่ความรักต่อพ่อแม่จะช่วยให้คุณกล้าทำสิ่งยาก ๆ ได้เสมอ